In een hotel van Marriott dat we nu hebben blijkt het ontbijt erg uitgebreid te zijn. Niet alleen hebben ze wafels die je kunt bakken, ze hebben ook variaties. Blueberry wafels bijvoorbeeld, of kleine stukjes chocolade die je door het beslag kunt mengen voor chocolade wafels. Jos is als echt chocolade-lover gelijk fan van dit soort dingen. De koeling is gevuld met individuele verpakkingen melk voor 1 persoon, yoghurtjes en zelfs gekookte eitjes die per twee vacuüm verpakt zijn. Uiteraard brood, bagels, muffins, kleine voorverpakte hamburgertjes, en ga zo maar door. Verschillende soorten koffie en sapjes. We komen niets tekort.
In de stad weten we inmiddels waar we kunnen parkeren. Dan op naar het Music Hall of Fame and Museum. We hebben coupons op internet gevonden. Dat blijken echter niet de goede. Onze vouchers zijn voor de Musicians Hall of Fame, niet voor de Music Hall of Fame .
Dus worden beleefd terug verwezen. Oke, dan lopen we een stukje verder.Omdat we niet precies weten waar we moeten zijn bezoeken we even het visitor center. Daar hebben ze prachtige zeefdrukken van Bob Dylan, Jimmy Hndrix, Willy Nelson, Elvis Presley en Ray Charles.We scoren onderweg nog een paar caches, waaronder een bij het bronzen beeld van Chet Atkins. We lopen iemand tegen het lijf die ons voorspelt dat hij een nieuwe ontdekking wordt. We geloven het graag.
Bij de Musicians Hall of Fame is het erg rustig, in tegenstelling tot de Music Hall of Fame, waar de wachtrij al minstens honderd personen telde. De ontvangst is hartelijk en we krijgen zelfs een persoonlijk welkom. We worden persoonlijk naar het begin van de expositie gebracht en de film wordt voor ons gestart. Nadat we eerst een verzameling geluidsdragers mogen bewonderen, van de eerste grammofoon van Edison, via de klassieke radiootjes en platenspelertjes, de veel-sporen-recorders om op te nemen, naar de ipod van nu.
Dit museum is speciaal ingericht om de mensen te eren die vaak achter de artiesten de muziek maken, de studio muzikanten . Er blijken echt honderden musici te zijn die we niet bij naam kennen - soms ook wel maar we kennende verhalen dan niet - die voor dat bijzondere geluid gezorgd hebben waardoor nummers een hit werden. Foto's, geluidsfragmenten, instrumenten, kleding en persoonlijke brieven bevestigen en onderstrepen de verhalen. Wat zijn er veel getalenteerde mensen geweest die niet of nauwelijks bekend zijn geworden, zonder wie anderen nooit zo bekend zouden zijn geworden. Wij vinden het een leuk museum en dankzij de coupon lekker toegankelijk. We doen daarna wat caches rondom het parlement van deze staat.
Er zijn heel wat monumenten en monumentjes voor de soldaten die in diverse oorlogen hebben gevochten. Als je de namen ziet van alle soldaten die hun leven gegeven hebben in de diverse gemeenschappen dan stemt dat toch tot bewondering voor de drive waarmee Amerikanen over de hele wereld voor hun idealen hebben gestreden, ondanks de prijs die dat kostte.
Tussen de middag eten we bij Grillit, een tentje waar ze met lokale producten een goede maaltijd bereiden. Wij bestellen een wrap met rijst, bonen, gegrilde kip, en diverse verse groenten, met salsa en een knoflook sausje. Het smaakt heerlijk en is uiteraard veel te groot voor ons. Dus de to-go-box mee. Wij vinden dit eettentje een aanrader voor iedereen die hier een keer komt.
We bezoeken de bibliotheek, net verbouwd, die door iedereen wordt bezongen. We vinden het een leuke bieb, maar ook niet meer dan dat. Het zegt mogelijk iets over de vorige staat van dit gebouw en de voorzieningen.
De mensen die we spreken over onze ervaringen van 9 jaar geleden en nu, bevestigen dat de sfeer in Nashville in 9 jaar flink veranderd is. Het rustige relaxte van toen en het bijna overdreven hysterische gedoe van nu staan in schril contrast met elkaar. De inwoners van Nashville staan ook niet unaniem te juichen over deze verandering.
We verhuizen naar de terreinen van de Vanderbilt Universiteit. Een uitgebreide campus- universiteit, met ziekenhuis en vele huisjes voor de studentenhuisvesting. Een uitgebreid terrein, dat vanwege de zomervakantie erg rustig is. We doen wat caches, waaronder twee webcam-caches, verspreid over de universiteitsterreinen. Het universiteitsterrein zelf is met alle gebouwen mooi en indrukwekkend.
Dan naar het park, waar je met de auto doorheen mag.
We vinden daar niet de caches die we zoeken, maar we vinden wel iets dat we helemaal niet zoeken. de repertitie voor een open lucht toneeluitvoering.We komen terecht bij het Summer Saterday Night Big Band Concert and Dance.
Iedereen zit te picknicken rondom een shelter met de afmetingen van een voetbalveld. Wij besluiten ons mee te doen met de picknick en halen de koelbox uit de auto. We hebben immers nog onze to go box met de rest van onze lunch en nog voldoende dingen die er prima bij passen.
We zijn net begonnen als de big band gaat spelen. Maar als dat gebeurt is dat slechts voor 1 nummer. Dan komt er een danslerares die iedereen uitnodigt om deel te nemen aan een openbare dansles, dit keer is het de beurt aan de Tango. En iedereen stroomt de dansvloer op. Het is echt Amerikaans, met volle overgave storten de deelnemers zich in de les. Jong en oud doet mee. Wij stellen ons, zoals echte Hollanders, bescheiden op. We zijn net begonnen met onze maaltijd 😉. We zijn wel een beetje jaloers op onze Amerikaanse medeburgers. Ze zijn net iets vrijer dan wij in dit soort dingen.
We besluiten met een bezoek aan een kopie van het Parthenon in Athene dat ook in het
park staat, maar dan natuurlijk op zijn Amerikaans, helemaal zoals het had kunnen zijn. Indrukwekkend, dat beschrijft toch het best wat we er van vinden. Zeker in het avondlicht, met de verlichting die het gebouw in het donker laat stralen.
We keren met veel nieuwe indrukken huiswaarts.
Als we even rondkijken, je mag overal lopen en kijken zonder begeleiding, lopen we een van de mensen tegen het lijf die rondleidingen verzorgen. Of we zin hebben zo aan te sluiten bij zijn rondleiding die over 5 minuten begint? Vriendelijke man, geïnteresseerd in geschiedenis, bekend met Nederland en de geschiedenis van Nederland in de tweede wereldoorlog. Hij kent nog een van de veteranen die destijds Nijmegen hebben bevrijd, hij heeft hem pas nog ontmoet. We sluiten aan bij zijn groep, die grotendeels uit een klasje Afro-Amerikaanse kinderen bestaat die op zomerkamp zijn. De discipline in het klasje is groot. We wandelen door het gebouw, krijgen uitleg over de werking van het Amerikaanse systeem in de staat South Carolina. Een soort provinciale en gedeputeerde staten. Leuk om op deze manier een kijkje in het Amerikaanse overheidssysteem te krijgen. Buiten de senaat is een monument voor de Afro-Amerikaanse Amerikanen en hun geschiedenis, vanuit de slavernij, via de Human Rights Acts, naar vandaag. En dan moeten we op tijd terug zijn bij de parkeergarage, maar waar was die ook weer? Uiteindelijk moeten we een sprintje trekken om er op tijd te zijn. Maar waar moet je hier betalen? Niet zoals in Nederland voor je vertrekt, je betaalt hier bij uitrijden. Dus snel naar de auto en op naar de uitgang. Maar die waar we binnenkwamen blijkt alleen geschikt voor pashouders.We proberen nog wat caches te vinden, maar op de een of andere manier zijn we niet erg in vorm. 
We overschrijden de geplande tijd. We mopperen over het parkeersysteem tot we bij de uitgang komen en de slagboom gewoon open staat. We snappen er niets van, maar we vinden dit niet erg. We zoeken nog even naar het centrum van deze stad, maar behalve één straatje met klinkers en authentiek lijkende winkeltjes, vinden we weinig historisch. Op weg naar Ashville.
