Onze dag begint rustig in Columbia. De dagelijkse routine, ontbijtje nuttigen, koelbox vullen, auto inladen, uitchecken, benzine controleren en eventueel tanken en op weg naar de eerste stop. Dit keer het centrum van Columbia.
We zien dat de rondleidingen in het gebouw van de senaat en het huis van afgevaardigden vandaag gratis zijn. Nooit weg natuurlijk. Wel eerst even een parkeerplaatsje zien te vinden. Er zijn er genoeg, maar in de wijde omgeving alleen parkeermeters die je alleen met munten kunt vullen. Volgens ons is er een gebied van 10 m2 in het centrum betaald parkeren. We kiezen voor een parkeergarage in de buurt van het capitool. We proberen toch nog even geld te pinnen en tot onze grote verrassing lukt het vandaag wel bij NBSC.
Dan gaan we naar het capitool van Columbia. De ingangscontrole is redelijk, we mogen onze flesjes water gewoon houden - dat hebben we in Washington en Page wel eens anders meegemaakt - en ze zijn gewoon vriendelijk.
Als we even rondkijken, je mag overal lopen en kijken zonder begeleiding, lopen we een van de mensen tegen het lijf die rondleidingen verzorgen. Of we zin hebben zo aan te sluiten bij zijn rondleiding die over 5 minuten begint? Vriendelijke man, geïnteresseerd in geschiedenis, bekend met Nederland en de geschiedenis van Nederland in de tweede wereldoorlog. Hij kent nog een van de veteranen die destijds Nijmegen hebben bevrijd, hij heeft hem pas nog ontmoet. We sluiten aan bij zijn groep, die grotendeels uit een klasje Afro-Amerikaanse kinderen bestaat die op zomerkamp zijn. De discipline in het klasje is groot. We wandelen door het gebouw, krijgen uitleg over de werking van het Amerikaanse systeem in de staat South Carolina. Een soort provinciale en gedeputeerde staten. Leuk om op deze manier een kijkje in het Amerikaanse overheidssysteem te krijgen. Buiten de senaat is een monument voor de Afro-Amerikaanse Amerikanen en hun geschiedenis, vanuit de slavernij, via de Human Rights Acts, naar vandaag. En dan moeten we op tijd terug zijn bij de parkeergarage, maar waar was die ook weer? Uiteindelijk moeten we een sprintje trekken om er op tijd te zijn. Maar waar moet je hier betalen? Niet zoals in Nederland voor je vertrekt, je betaalt hier bij uitrijden. Dus snel naar de auto en op naar de uitgang. Maar die waar we binnenkwamen blijkt alleen geschikt voor pashouders.We proberen nog wat caches te vinden, maar op de een of andere manier zijn we niet erg in vorm.
We overschrijden de geplande tijd. We mopperen over het parkeersysteem tot we bij de uitgang komen en de slagboom gewoon open staat. We snappen er niets van, maar we vinden dit niet erg. We zoeken nog even naar het centrum van deze stad, maar behalve één straatje met klinkers en authentiek lijkende winkeltjes, vinden we weinig historisch. Op weg naar Ashville.
Onderweg zien we hoe een huis in twee delen over de weg wordt vervoerd.In de buurt van Newberry willen we even lunchen, maar in het centrum van dit stadje blijkt er niets waar wij veel mee ophebben: een Italiaan die net iets te chique is voor onze trek, een bakker met een menukaart boven de toonbank waar alles door elkaar staat. We hopen dat er bij de aansluiting van de I26 nog wat te happen is, maar we hebben pech. Dus door naar Clinton, waar we bij Wendy's even een burgertje weghappen. We stoppen nog even in Hendersonville om een oude cache te loggen en dat lukt. Aardig stadje trouwens met zowaar een heuse winkelstraat. We vervolgen onze weg naar Candler, waar we op onze vorige Zuidoost-reis ook geslapen hebben. Toen kregen we er iets van een licht diner. Nu worden we getrakteerd op een goed gevulde groentesoep. Wij klagen niet.
Als we even rondkijken, je mag overal lopen en kijken zonder begeleiding, lopen we een van de mensen tegen het lijf die rondleidingen verzorgen. Of we zin hebben zo aan te sluiten bij zijn rondleiding die over 5 minuten begint? Vriendelijke man, geïnteresseerd in geschiedenis, bekend met Nederland en de geschiedenis van Nederland in de tweede wereldoorlog. Hij kent nog een van de veteranen die destijds Nijmegen hebben bevrijd, hij heeft hem pas nog ontmoet. We sluiten aan bij zijn groep, die grotendeels uit een klasje Afro-Amerikaanse kinderen bestaat die op zomerkamp zijn. De discipline in het klasje is groot. We wandelen door het gebouw, krijgen uitleg over de werking van het Amerikaanse systeem in de staat South Carolina. Een soort provinciale en gedeputeerde staten. Leuk om op deze manier een kijkje in het Amerikaanse overheidssysteem te krijgen. Buiten de senaat is een monument voor de Afro-Amerikaanse Amerikanen en hun geschiedenis, vanuit de slavernij, via de Human Rights Acts, naar vandaag. En dan moeten we op tijd terug zijn bij de parkeergarage, maar waar was die ook weer? Uiteindelijk moeten we een sprintje trekken om er op tijd te zijn. Maar waar moet je hier betalen? Niet zoals in Nederland voor je vertrekt, je betaalt hier bij uitrijden. Dus snel naar de auto en op naar de uitgang. Maar die waar we binnenkwamen blijkt alleen geschikt voor pashouders.We proberen nog wat caches te vinden, maar op de een of andere manier zijn we niet erg in vorm. 
We overschrijden de geplande tijd. We mopperen over het parkeersysteem tot we bij de uitgang komen en de slagboom gewoon open staat. We snappen er niets van, maar we vinden dit niet erg. We zoeken nog even naar het centrum van deze stad, maar behalve één straatje met klinkers en authentiek lijkende winkeltjes, vinden we weinig historisch. Op weg naar Ashville.
