Als we even rondkijken, je mag overal lopen en kijken zonder begeleiding, lopen we een van de mensen tegen het lijf die rondleidingen verzorgen. Of we zin hebben zo aan te sluiten bij zijn rondleiding die over 5 minuten begint? Vriendelijke man, geïnteresseerd in geschiedenis, bekend met Nederland en de geschiedenis van Nederland in de tweede wereldoorlog. Hij kent nog een van de veteranen die destijds Nijmegen hebben bevrijd, hij heeft hem pas nog ontmoet. We sluiten aan bij zijn groep, die grotendeels uit een klasje Afro-Amerikaanse kinderen bestaat die op zomerkamp zijn. De discipline in het klasje is groot. We wandelen door het gebouw, krijgen uitleg over de werking van het Amerikaanse systeem in de staat South Carolina. Een soort provinciale en gedeputeerde staten. Leuk om op deze manier een kijkje in het Amerikaanse overheidssysteem te krijgen. Buiten de senaat is een monument voor de Afro-Amerikaanse Amerikanen en hun geschiedenis, vanuit de slavernij, via de Human Rights Acts, naar vandaag. En dan moeten we op tijd terug zijn bij de parkeergarage, maar waar was die ook weer? Uiteindelijk moeten we een sprintje trekken om er op tijd te zijn. Maar waar moet je hier betalen? Niet zoals in Nederland voor je vertrekt, je betaalt hier bij uitrijden. Dus snel naar de auto en op naar de uitgang. Maar die waar we binnenkwamen blijkt alleen geschikt voor pashouders.We proberen nog wat caches te vinden, maar op de een of andere manier zijn we niet erg in vorm.
We overschrijden de geplande tijd. We mopperen over het parkeersysteem tot we bij de uitgang komen en de slagboom gewoon open staat. We snappen er niets van, maar we vinden dit niet erg. We zoeken nog even naar het centrum van deze stad, maar behalve één straatje met klinkers en authentiek lijkende winkeltjes, vinden we weinig historisch. Op weg naar Ashville.
