maandag 25 augustus 2014

Dag 6- Zondag 27 juli: Ridgeland (SC) - Charleston (SC) - Georgetown (SC)

Zoals gewoonlijk beginnen we met een "licht ontbijtje" om de ochtend goed door te komen. Via de interstate 95 en de highway 17 komen we makkelijk in Charleston.

Voordat we de stad bereiken moeten we even benzine innemen en vlak bij zien we een bijzonder stulpje, kleurrijk en en een tikkeltje extravagant. Het duurt even voordat we doorhebben dat deze bijzonder gedecoreerde woning van een hoveniersbedrijf. We proberen ons een voorstelling te maken van de tuinen die door deze mensen zullen worden aangelegd. Kleurrijk zullen ze in ieder geval zijn. Charleston is in 1670 gesticht als Charles Town, genoemd naar Charles II, koning van Engeland. De stad is vooral bekend om zijn goed bewaard gebleven architectuur.

Huizen in koloniale stijl met meerdere verdiepingen en veranda's die aan de zijkant van de huizen lijken te zijn geplaatst. De stad werd aangevallen door Fransen en Spanjaarden die het Engelse eigendom van dit stuk land betwisten. De stad is daardoor ook verschillende keren van "eigenaar" gewisseld, wat tot uitdrukking komt in de verschillende bouwstijlen. Hoewel het eigendomsrecht van de stad werd betwist, was de stad tegelijkertijd een erg open stad en ontving het migranten van over de hele wereld. Zo woonden er zelfs vrije negroïden, terwijl de stad daarnaast zwaar leunde op de slavernij die voor een deel van de rijkdom zorgde. Begin 19e eeuw woonde in Charleston een hele grote gemeenschap Joden, protestanten en mensen van van allerlei geloven. Deze tolerante sfeer heeft de stad ook door de eeuwen heen weten te behouden en ook vandaag de dag staat de stad bekend als de vriendelijkste stad van de VS en de stad met de beleefdste en meest wellevende mensen.

Wij wandelen eerst door de overdekte markt van Charleston, een markt die weliswaar overdekt is maar aan de zijkanten open, waardoor het geheel met een veelheid van ventilatoren aan het plafond moet worden gekoeld. Het is de plek waar veel van de kunstenaars hun producten aan de man proberen te brengen. Schilders, pottenbakkers, "juwelen"-, hoeden en kledingontwerpers en vooral ook de vlechters van manden van gras, allen proberen ze hun waren onder de aandacht van het winkelend publiek te brengen. Naast natuurlijk ieder die wat eetbaars heeft aan te bieden. De markt is een kleurrijke en gevarieerde verzameling van goederen, aanbieders en kopers.
Aangekomen bij het waterfront-park zien we veel kinderen die de waterpartij bij het begin van het park gebruiken als speelplaats, wat bij de huidige temperatuur van boven de 100 F niet onplezierig moet zijn. Wij wandelen de pier op - die zowaar onbetaald betreden kan worden en waar we een tijdje samen op een schommelbank doorbrengen. Onder een afdak voor de schaduw, met het briesje van zee is het er zeer aangenaam.
We wandelen verder door het park naar het volgende park: battery-park, waar een grote verzameling van de kanonnen is samengebracht die ooit in de stad zijn gebruikt. Eigenlijk zijn we ook op zoek naar een plaats om te lunchen, zeker als we een stel zien dat een picknick in de park voor zichzelf heeft georganiseerd maar aan de waterkant is nog niemand op het idee gekomen om er een eethuis/lunchroom te beginnen, behalve de jachtclub, maar dan alleen voor haar leden. We moeten dus een heel stuk terug naar de binnenstad wandelen. Daar zien we een geschikte lunchtent, The Brown Dog Deli, waar mensen buiten aan elkaar vertellen hoe enthousiast ze erover zijn.
Uitproberen dus. Esmée met een Hawaiian Salmon-burger met broccoli-salade en Jos met een Italian Cold Cut Sandwich. Beide gerechten hebben uiteraard Amerikaanse afmetingen en op het broodje van Jos zitten wel 5 soorten Italiaanse vleeswaren, naast sla, tomaat, ui en een balsamico dressing. Mocht je ooit in Charleston zijn en een broodje willen eten, The Brown Dog Deli is een aanrader. Ondanks de hitte proberen we hier en daar ook nog een cache mee te pakken. Bij een ervan komen we een ander cache-stel tegen dat zegt dat dit hun eerste is. We komen er niet achter of het hun eerste van de dag, in Charleston of überhaupt hun eerste is. Bij een andere cache hebben we een ontmoeting met een horde muggen, die ondanks dat we ons beschermd hebben met 95% DEET, toch behoorlijk steken. Vooral Esmée moet het ontgelden, we vluchten de steeg uit. Dan maar geen cache. Als we de stad uitrijden willen we nog even een bezoek brengen aan een van de plantages, maar die sluiten op zondag vroeg. We hadden niet het plantagehuis zelf willen bezoeken, dat hebben we eerder ook al gedaan, maar meer de omgeving zien, de plantage zelf met de slavenhuisjes. Het zit er vandaag niet in. We besluiten vandaag niet verder te rijden dan Georgetown. Georgetown was oorspronkelijk opgericht als een handelspost waar de Engelsen handelden met de indiaanse stammen in het gebied. Huiden en idigo werden geruild tegen spullen die de indianen nodig hadden (o.a. wapens). Later werd Georgetown een belangrijk gebied voor het verbouwen en de export van rijst. Het oorspronkelijke acht-bij vier-blok-grid-ontwerp is tot op de dag van vandaag nog in takt, met dezelfde straatnamen en soms zelfs dezelfde huizen (gerenoveerd uiteraard).
Op zondag blijkt het niet eenvoudig een plek te vinden om te dineren maar het lukt ons om bij Buzz Roost op het terras aan het water een plek te vinden. Het is druk op het terras, maar vooral met mensen die ruimschoots genieten van een drankje. Waarschijnlijk hebben ze al vroeg gegeten. In de schemering genieten wij van onze maaltijd: een maaltijdsalade met garnalen en een mixed seafood grill (gegrilde zalm, crabcake en een halve krab, met geroerbakte groenten en pilav rijst). Allebei de gerechten zijn prima bereid en smaken uitstekend. De zon gaat langzaam onder boven het land.
Reageer hier