Vandaag gaan we op weg naar de Great Smokey Mountains, een van de bekendere National Parks in de USA. Op de grens van North Carolina en Tennessee strek het park zich uit over een oppervlakte van meer dan 2000 km2 met rond de 10 miljoen bezoekers per jaar.
Het is niet alleen een national park, maar staat ook op de wereld erfgoed lijst.
Het park is van alle kanten bereikbaar en is goed toegankelijk. Er zijn slechts enkele niet geasfalteerde wegen in het park. Het park kent veel wandelmogelijkheden, trails met verschillende lengtes en verschillende moeilijkheidsgraden; ieder kan er aan zijn trekken komen. Maar voordat we er zijn maken we een ommetje naar het Indianenplaatsje Cherokee, je kan er terecht voor een gokje in het plaatselijke casino. We kennen het nog niet en willen dus met liefde dit gokpaleis uitproberen. Het is een groot casino met een groot hotel erbij. Het is een geweldig mooi en vooral ook nieuw casino en dat zie je aan de inrichting en de nieuwe gokmachines. Er zijn er bij met 3D-schermen en met gebogen beeldschermen, de nieuwste technieken zijn hier toegepast. We spelen een uurtje en besluiten dan door te gaan naar het nationale park.
Uiteraard stoppen we even bij het
visitor center.
Zodra we in het park zijn willen we een trailtje lopen, maar eerst is er een bezoek een een historische molen.
De molen werkt met waterkracht en in tegenstelling tot wat we gewend zijn wordt hier geen gebruik gemaakt van vallend water of een schoepenrad in de rivier, hier wordt gebruik gemaakt van een water dat in een kolom gestuurd wordt en daarna door een buis wordt geperst door middel van de druk van de waterkolom. Vervolgens komt het in een turbine terecht en zo worden de molenstenen in beweging gebracht. Vanaf 1986 is de molen weer volledig in gebruik genomen (voor toeristische doeleinden) en kan je er je zakje meel kopen.
Dan wordt het tijd voor de wandeling en we kiezen voor een wandeling van ca. 6 km heen en terug, met een lichte stijging op de heenweg en een lichte daling bij de terugtocht. De temperatuur is goed, in ieder geval onder de 30 C, maar ondanks dat, kost dit wandelingetje ons de nodige zweetdruppeltjes. Gelukkig is er bij terugkomst een broodje van Subway's waarmee ons kunnen verwennen.
Dan is het tijd het hoogste punt van de GSM op te zoeken. Een uitkijktoren waarmee je uitkijkt over het hele gebied en waarbij je goed kunt zien waarom de GSM de Great Smoky Mountains heten. Een deel van het park is onzichtbaar vanwege de laaghangende bewolking.
Voordat we naar Gatlinburg gaan rijden we een klein rondje via een loop drive waarbij we een kleine nature trail lopen in een gebied met enkele historische gebouwen. Hier zie je ook een molen als vanmorgen, maar dan kleiner.
Op de terugweg rijden we de file in die veroorzaakt wordt door mensen die allemaal naar een beer staan te kijken, die zich hoog in een boompje heeft gehesen op zoek naar lekkere blaadjes. We wisten niet dat beren konden klimmen, laat staan zo hoog (hij zit zeker op een hoogte van 4 à 5 meter) in een redelijk dun boompje. We beseffen dat je dus in het bos onder een boom door kan lopen waar bovenin een beer zit. Een beer trekt altijd veel bekijks. Ieder zet zijn auto neer en probeert een glimp van de beer op te vangen. Dat laatste valt niet mee, want de beer zit tussen de blaadjes. Uiteindelijk heeft de beer er genoeg van en lenig laat hij zich langs de stam omlaag glijden. En weg is hij.
We gaan op zoek naar ons hotel, wat nog niet meevalt omdat we vergeten in de TomTom de E van East voor de straat in te geven. Zo komen we wel bij een hotel terecht, maar niet ons hotel. Uiteindelijk vinden we onze slaapplek voor vannacht.
Gatlinburg is een toeristische trekpleister, met alle benodigde toeristische winkels, attracties en eettentjes. De hoofdstraat is 's avonds een lichtjesparadijs en toeristen krioelen als mieren door de straten en winkeltjes. Het is een soort Valkenburg, maar dan vele malen groter. Even bekruipt ons het gevoel dat we in een Egyptische winkelstraat staan, het ziet er hetzelfde uit.
We hebben een TGiFriday gezien toen we door de hoofdstraat reden en daar willen we ons vanavond wel laten verwennen. En dat doen we dus ook. Met een Blue Moon (Belgisch bier) en een dry Martini - de eerste van de vakantie - om mee te beginnen en een Sirloin Steak and Jack Daniels Prime Rib daarna, jummy! Daarna wandelen we tevreden terug naar ons hotel. Onderweg zien we een van de vele Moonshine 'winkels'.
Moonshine is een illegaal gestookt distillaat, maar hier is alles legaal en gaat het alleen om de toeristen te verleiden om drank te kopen. Dus hebben ze een soort proeverijtjes, kleine glaasjes worden razendsnel gevuld om je te laten proeven, tot wel 12 soorten aan toe, allemaal even sterk en allemaal met net een ander smaakje. Wij doen ook een rondje mee, identiteitsbewijs laten zien (hoe oud je ook bent; regels zijn regels) en de glaasjes achterover slaan. Na drie weet je nauwelijks meer wat je proeft, glaasjes puur met meer dan 50% alcohol, met whiskeysmaak, met kaneelsmaak, met amandel-kersen smaak, met baileyssmaak, te veel om op te noemen.
In een licht roesje wandelen wij naar huis.
Uiteraard stoppen we even bij het visitor center.
Zodra we in het park zijn willen we een trailtje lopen, maar eerst is er een bezoek een een historische molen. 
De molen werkt met waterkracht en in tegenstelling tot wat we gewend zijn wordt hier geen gebruik gemaakt van vallend water of een schoepenrad in de rivier, hier wordt gebruik gemaakt van een water dat in een kolom gestuurd wordt en daarna door een buis wordt geperst door middel van de druk van de waterkolom. Vervolgens komt het in een turbine terecht en zo worden de molenstenen in beweging gebracht. Vanaf 1986 is de molen weer volledig in gebruik genomen (voor toeristische doeleinden) en kan je er je zakje meel kopen.
Dan wordt het tijd voor de wandeling en we kiezen voor een wandeling van ca. 6 km heen en terug, met een lichte stijging op de heenweg en een lichte daling bij de terugtocht. De temperatuur is goed, in ieder geval onder de 30 C, maar ondanks dat, kost dit wandelingetje ons de nodige zweetdruppeltjes. Gelukkig is er bij terugkomst een broodje van Subway's waarmee ons kunnen verwennen.
Gatlinburg is een toeristische trekpleister, met alle benodigde toeristische winkels, attracties en eettentjes. De hoofdstraat is 's avonds een lichtjesparadijs en toeristen krioelen als mieren door de straten en winkeltjes. Het is een soort Valkenburg, maar dan vele malen groter. Even bekruipt ons het gevoel dat we in een Egyptische winkelstraat staan, het ziet er hetzelfde uit.
We hebben een TGiFriday gezien toen we door de hoofdstraat reden en daar willen we ons vanavond wel laten verwennen. En dat doen we dus ook. Met een Blue Moon (Belgisch bier) en een dry Martini - de eerste van de vakantie - om mee te beginnen en een Sirloin Steak and Jack Daniels Prime Rib daarna, jummy! Daarna wandelen we tevreden terug naar ons hotel. Onderweg zien we een van de vele Moonshine 'winkels'.
Moonshine is een illegaal gestookt distillaat, maar hier is alles legaal en gaat het alleen om de toeristen te verleiden om drank te kopen. Dus hebben ze een soort proeverijtjes, kleine glaasjes worden razendsnel gevuld om je te laten proeven, tot wel 12 soorten aan toe, allemaal even sterk en allemaal met net een ander smaakje. Wij doen ook een rondje mee, identiteitsbewijs laten zien (hoe oud je ook bent; regels zijn regels) en de glaasjes achterover slaan. Na drie weet je nauwelijks meer wat je proeft, glaasjes puur met meer dan 50% alcohol, met whiskeysmaak, met kaneelsmaak, met amandel-kersen smaak, met baileyssmaak, te veel om op te noemen.
In een licht roesje wandelen wij naar huis.
