Dag 24- Donderdag 14 aug: Biloxi (MS) Mobile (AL) Pensacola (FL)

Slapen in een casinohotel is een rare gewaarwording. Als we ’s ochtends met de lift beneden komen is niet het eerste wat je ziet de in/uitcheckbalie, maar je kijkt recht op de gokkasten. Hoe leuk we een casino ook vinden, zo net uit ons bed kan het ons niet echt bekoren. Beter is het als we buiten komen: uitzicht op zee, parelwit zand en palmbomen.

En natuurlijk de bizarre "kunst" van de kuststreek. We slaan deze ochtend het ontbijt over. Gisteren hebben we – weer geheel gratis via Myvegas - in het Beau Rivage casino gegeten. Het was een gevarieerd aanbod. Het casino/hotel doet erg aan die in Las Vegas denken: groot met een eigen shopping center. We gaan nog even terug naar Beau Rivage want daar blijkt een cache op het parkeerdek te liggen. Daarna vervolgen we ons weg naar het een paar mijl verder gelegen Katrina Memorial. Ook de “gulfcoast” is namelijk erg getroffen geweest door deze orkaan. (KLIK)

Het is een erg indrukwekkend en toegankelijk monument dat ons meer aanspreekt dan dat in New Orleans. Zo staat het bijvoorbeeld aan de doorgaande route. Het monument is in het tv-programma “extreme make overs” in 5 dagen gemaakt.
Het monument bestaat uit een mozaiek golf als symbool voor de stormvloed, en is gemaakt op een muur die de hoogte heeft van het waterniveau toentertijd zonder de hoogte van de golfslag. Je kunt er nog zoveel over lezen of op tv zien, maar als je dit terplekke ziet komt het toch harder aan. Naast het monument is een zwarte muur met een glazen kast gevuld met persoonlijke kunst van de slachtoffers. Vooral uit de getroffen kerk is het nodige te zien. Er zijn ook nog items die niet in deze glazen vitrine zijn geplaatst maar in een tijdscapsule zijn geplaatst. De namen van de overledenen en de vermisten van de Gulfcoast staan vernoemd. We zijn er stil van. Maar ook na een periode van stilte gaat het leven weer verder, en willen we erg graag de geocache vinden die bij het memorial is geplaatst. Even verderop zien we twee dames en Jos herkent ze direct als geocachers. Als wij naderen proberen zij onopvallend de geocache te verbergen (het is immers niet de bedoeling dat niet geoachers –muggels genaamd- weten waar een cache zich bevind). Maar we geven onze geo-identiteit prijs en we maken nog een gezellig praatje met deze dames uit Atlanta, Georgia.

Daarna vervolgen we onze weg langs de kust. We stoppen nog even in het golden Nugget Casino maar zijn daar ook weer snel weg. Niets voor ons deze sfeer en machines. We denken op dat moment nog dat ze in Mobile (AL) casino’s hebben en we daar het laatste gokje van de vakantie wagen. Nog voor Mobile realiseren we ons dat dat helemaal niet zo is, en dat het gokken weer voor een jaartje verleden tijd is. De $100,= die we deze vakantie gereserveerd hadden voor het casinobezoek is nog niet op. We kunnen dus tevreden terugkijken op ons speelplezier van de afgelopen anderhalve week. In mobile zien we de Golden Correl, en hoewel we voor de picknick lunch zouden gaan wordt het nog een laatste keer buffet. We hoeven de dame achter de kassa niet te helpen dat we 1 x seniorentarief hebben (in Amerika kennen ze bij bijna alles seniorentarief, wat in kan gaan op verschillende leeftijden. Soms 50 of 55, soms 60 of 65 ) ze geeft aan dat ze dat gezien had. Aanvankelijk vindt Esmée dat heel grappig, tot ze ziet dat ook zij voor een 60-er is aangezien. Hoewel het eten goed is beginnen we het toch wat eentonig te vinden. Een van de tekenen dat het (bijna) tijd is om naar huis te gaan.

Na Mobile komen we langs het korte stukje kust dat de staat Alabama heeft. Hier zijn we nog nooit geweest maar het is erg mooi. Hier wonen zeker niet de armste van de staat die vooral bestaat uit industrie en agricultuur. We stoppen vandaag in Pensacola, Florida waar we een kamer hebben in Motel 6. Hoewel het een standaard motelkamer is, komt het in eerste instantie wat spartaans over na ons hotel van afgelopen nacht waar we zelfs een TV, schemerlampjes en een schilderij in de badkamer hadden. Hoe verwend kan een mens zijn?