maandag 25 augustus 2014

Dag 13- Zondag 3 aug: Nashville (TN) - Memphis (TN)

Vandaag moeten we natuurlijk nog naar de Music Hall of Fame. We zijn lekker vroeg en dus is er nog geen wachtrij, maar dat wil niet zeggen dat je zo maar door kunt lopen naar de kassa.
Neen, er is een dame die je eerst tegenhoudt meet wat vragen en vervolgens moet je wachten tot de lokettiste je het sein geeft dat je naar het loket mag komen met het bekende: „Next please”. Bij de lift hetzelfde, even wachten tot de liftbediende je toestemming geeft om de lift te betreden en dan komt er eerst nog een instructie hoe je het best door het museum kan lopen. Irritante gewoonten hebben de Amerikanen soms. Het museum is eigenlijk hetzelfde als gisteren, alleen gaat het nu over de sterren en niet over de mensen die het eigenlijke werk hebben gedaan. En ze hebben heel veel over de vroege jaren tot het begin van de sixties en dan maken ze een sprong naar de huidige tijd.
Voor Amerikanen is dat allemaal heel logisch, maar voor ons een beetje verwarrend. We weten natuurlijk ook niet zo veel van de country muziek van voor de eeuwwisseling. Ook hier veel kleding, foto’s, instrumenten en filmpjes en al met al is het een heel aardig museum. Maar geef ons maar het museum van gisteren. dat was net iets gemoedelijker, persoonlijker en gaf een beeld dat je eigenlijk ook wilt hebben. De feiten die je niet wist. De verhalen waar je het later nog een keer over wilt hebben,zo van: „gek dat we niet wisten dat…..”.
De Music Hall of Fame is net als een blad als Privé, meer van hetzelfde. Wat vast meespeelt in ons oordeel is dat de Amerikaanse countryzangers die wij goed vinden, nog van een te recente datum zijn om een plaats in het museum te krijgen. Jammer want Brad Paisley en Dierks Bentley zijn hier toch zeker beroemde zangers.
Twee echte (en leuke) toeristische attracties slaan we dit jaar over: de Wilde Horse Saloon en de Grand Ole Opry De Wilde Horse Saloon is een bekende danssaloon. Je kunt er een hapje eten terwijl er in het midden van de zaak op de dansvloer country line lessen worden gegeven. We hebben dit de vorige keer dat we in Nashville gedaan en ondanks dat we het erg leuk vonden was 1 keer genoeg. De Grand Ole Opry is een country studio vanwaar er een radioprogramma wordt uitgezonden. Je kunt de optredens van de country artiesten en dus ook de radio uitzending live bijwonen. Ook dat hebben we eerder gedaan en het is zeker de moeite waard, op de eindeloze reclameboodschappen tussendoor na dan.
We vertrekken uit Nashville en gaan op weg naar Memphis. Na Nashville zijn we benieuwd of Memphis net zo’n metamorfose heeft ondergaan. Het is redelijk rustig op de weg, dus we schieten lekker op. Onderweg stoppen we voor een echte Amerikaanse picknick lunch. Koelbox uit de auto en lekker veel verschillende dingen op je broodje laden. We hebben ook mini-hamburgers. Glaasje cola erbij en jus d’orange. Smullen dus. Even later komt er een Amerikaans stel met hetzelfde ritueel, alleen veel geroutineerder. Cool! Het is het eerste weekend van augustus en dus nog één dag voordat de scholen in Amerika hun deuren weer openen voor hun leerlingen en studenten. Traditiegetrouw betekent dit ook dat er deze dagen geen sale tax wordt berekend. Dus alle producten zijn goedkoper. Hebben we echt iets nodig? Niet, dus. Maar het is wel erg verleidelijk om na te denken over dingen die je nodig zou kunnen hebben. Zoals een nieuwe iPad, de andere is al bijna vijf jaar oud, nog een echte iPad 1, die we onmiddellijk in de USA hebben gekocht toen hij uitkwam. Maar ja, hij werkt eigenlijk nog best goed, is soms een beetje trager, maar voor het lezen van mail of iets opzoeken op internet is hij nog prima geschikt. Jos twijfelt over een Macbook Air. In Jackson kijken we even bij de Walmart, maar die hebben niets geschikts. We nemen even een koffietje bij Starbucks en zoeken even de weg naar de Best Buy. Daar hebben we ook de eerste iPad gekocht. Daar aangekomen blijken ze de Macbook Air extra afgeprijsd te hebben. En dan wordt het verschil met de Nederlandse prijs wel erg groot en de verleiding om te kopen ook.
We reizen verder naar Memphis en onderweg doen we nog even een cache. Er is een GSM-mast die volgens de beschrijving het uiterlijk van een Sequoia heeft. We vinden de mast, maar een Sequoia? het is een kale stam met wat sprieten aan de bovenkant. Lijkt niet op wat wij in Californië hebben gezien. De weg naar het hotel wordt makkelijk gevonden, al heeft onze TomTom wel wat moeite om de kortste weg te kiezen. Die wil het liefst dat we de snelweg tot aan de voordeur volgen. Vlakbij het hotel hebben we een klein winkelcentrum met eetgelegenheden gezien. We eten bij Pyros Fire Fresh Pizza. Je kiest de grootte van je Pizza en bepaalt zelf wat er op moet. Een beetje als bij Subways. Zo kan je ook je salade samenstellen. We hebben beiden een goede, vers gemaakte maaltijd. En de prijs is ook prima, $ 8,30 voor iedere pizza of salade. Geen geld dus.